شهر تاریخ‌ساز نصف جهان و استان نام‌آور اصفهان در نگاه ما و گواه تاریخی جزو اولین‌ها، خط‌شکن‌ها بوده و بسیاری از رخدادهای شگرف تاریخ در کشور از این شهر آغاز شده است. اما در دو دهه اخیر این استان و کلان‌شهر اصفهان با جایی رسیده که کمتر خبری از شکوه ، جلال و جبروتش قابل مشاهده است ، تا جایی پیش رفته که به تعبیر محسن رنانی این شهر در خود فرورفته است؛ ساکن است؛ به‌خود مشغول است؛ قبیله-باز است؛ تا زانو در گِلِ سنت زمین‌گیر شده است؛ افق نگاهش کوتاه است و صحنه‌ بازی‌اش تنگ است؛ تکان می‌خوری به در و دیوار بر‌می‌خوری و صدای عده‌ای در‌می‌آید.
با تشدید بحران کم آبی ، بهره برداری ها و دست اندازی ها روی منابع و حقوق آبی این شهر شدت گرفت و بزرگ‌ترین آسیب ها به بدنه آن وارد شد ، با وصله استان برخواردار چالشهای ریز و درشت برایش ساختند و با گماردن مدیرانی غالبا ضعیف ، کم تجربه و نا آشنا با دردهایش روز به روز از جایگاه و منزلتش فاصله افتاد و امروز این استان پهناور با فرصت های متعدد درآمدی و توسعه ای برای ایران عزیزمان که در بسیاری از امور، معین پایتخت است، مسئولانی تراز اول، ملی، هنرمند، دانشمند و سیاستمدارانی زبده و اصفهان دوست می‌طلبد .
رویه سرسری گرفتن این انتخاب‌ها شاید از دوران احمدی‌نژاد شروع شد. حالا انتظار مردم اصفهان از دکتر پزشکیان، تعیین مدیران کلانی است که در حد و اندازه این استان و لیاقت مردمانش باشند. شهر شهیدان و موطن برترین میراث‌فرهنگی و تاریخی کشور و لیستی بلندبالا از افتخارات ملی و بین‌المللی می‌طلبد تا مسئولانی در این شهر خدمت کنند که قبای مدیریتی بر تنشان گشاد نباشد و زار نزند.
متأسفانه، شاهدیم در سال‌های اخیر به‌خصوص در 6 سال گذشته، افرادی در اصفهان به مناصب عالی رسیدند که نه تنها تخصص و تجربه و رتبه خاصی نداشتند، بلکه با وابستگی های حزبی و سیاسی خاص، پست هایی حساس را به عنوان دستمزد همراهی هایشان به دست گرفته اند و اصفهان که روزی مهد مدیران این مرز و بوم بوده از نبود مدیرانی مدبر و خلاق و توانمند رنج میبرد .
امروز انتظار می رود مدیرانی سکان اصفهان را به دست بگیرند که در گفتمان جدید از برترین نخبگان و صادق ترین و کارآمدترین وزنه های ایران باشند ، نگاه جناحی و تفکرات جزیره‌ای را بر خرد جمعی ترجیح ندهند ، دارای سبقه ملی یا استانی مؤثر و کارنامه و تخصص درخشان بوده و از فساد و خطای گذشته مبرا باشند و دانش سیاسی و مدیریتی داشته و ارتباط مؤثر برای آبادانی استان داشته باشند.
از سال 1316 که استانداری اصفهان تاسیس شد،29 استاندار بر تخت دولت سرای هشت بهشت تکیه زدند بدون الزامات قبل و بعد انقلابی و با خط کش کارآمدی مدیریتی و آبادانی ابزرگانی همچون؛ غلامرضا کیان پور، ابوالقاسم امینی و ابراهیم همایون فر بر اساس اطلاعات تاریخی ثبت شده و اطلاعات مرکز اسناد مدیریتی ایران، موزه مدیریت شهری اصفهان و همچنین نموارهای آماری شاخص های رشد عمرانی، همچنین عطف به تحصیلات عالی و مدارج و تخصص ها و نیز اسناد تشویقی بالادستی، از استانداران موفق و کارآمد اصفهان بوده اند و در روند توسعه و پیشرفت و کرامت این شهر نمره قبولی گرفتند.
غلامرضا کیان‌پور، بنیان‌گذار گردشگری نوین در اصفهان بود و دوران استانداری وی در اصفهان در چندین کتاب و نقل‌قول بزرگان، دوران شکوفایی و شکل‌گیری شهر و استان اصفهان به‌صورت امروز بوده است. به گفته داریوش همایون‌، کیان‌پور یکی از کارآمدترین سیاستمداران ایران در دوران پهلوی بوده است.
ابوالقاسم امینی، استانداری نمونه بود که شهرسازی نوین ، حفظ میراث تاریخی را گسترش داد و برای ادارات دولتی اصفهان ساختمان ساخت، ارتباطات جاده‌ای استان با سایر شهرها را گسترش داد و زیرساخت‌های استان اصفهان را توسعه داد.
... ابراهیم همایون‌فر، کشاورزی استان اصفهان را رونق داد و صادرات از استان را پایه نهاد و به تأسیس کارخانجات بزرگ در این استان همت گمارد.
در دوران پس از انقلاب نیز به‌دوراز سیاست‌زدگی و با دید انصاف، استاندارانی همچون؛ عبدالله کوپایی، غلامحسین کرباسچی، اسحاق جهانگیری اقدامات بزرگ و در خوری در این استان داشتند و استاندارانی همچون سید محمود حسینی، بختیاری، ذاکر اصفهانی و زرگرپور به رقم تلاش های بسیار و تمرکز روی مسئله زاینده رود ، نتوانستند در این استان اقدامات درخوری به ثبت برساند.
عبدالله کوپایی را بنیان‌گذار عمران اصفهان در زمانه آغاز جنگ تحمیلی بود که به‌خوبی اوضاع بغرنج آن زمان را مدیریت کرد.
از دوران استانداری کرباسچی به نیکی یاد می شود و خدماتی که در زمان اسحاق جهانگیری ازسرگرفته شده و تداوم یافت به سرعت گیری بی سابقه عمران، بازسازی، رشد شهرها، افزایش خدمات نوین اداری و شهری، تهیه طرح های جامع عمرانی برای استان، توسعه فضای سبز و حراست از محیط زیست و توسعه گردشگری انجامید و او را به شهرداری تهران رساند.
او در زمان استانداری در اصفهان با حضور اکثریت جناح راست در مجلس چهارم کاری بسیار پیچیده و سخت داشت که به‌خوبی از عهده‌اش برآمد. او همچنین تحت‌تأثیر فشار همین جناح برای تغییر شهردار و معاون سیاسی استانداری استعفا داد که هاشمی رفسنجانی با استعفایش مخالفت کرد. جهانگیری روند توسعه استان اصفهان را که از زمان کرباسچی به بعد طی 3 سال متوقف شده بود، رشد و توسعه داد. دوران او را باید تمرکز بر گسترش کارخانه ها، صنایع و کشاورزی اصفهان دانست که شاید در این موضوع زیاد روی شده و حجم صنایع از ظرفیت این استان فراتر رفته و در برخی موارد بلای جای آن شده است .
اما از سال 1396 تاکنون متاسفانه نه تنها انتخاب های مناسبی برای استانداری اصفهان بر اساس شایسته سالاری صورت نگرفت، بلکه در بازی های سیاسی، اصفهان ضعیف ترین مدیران را به خود دید .
دولت چهاردهم اما در گزینش وزرا و معاونین راه جدیدی را پیش گرفته و مدعی است شایسته گزینی و انطباق با ویژگی های هر جایگاه اولویت آن است و باید دید از الک اعتدال، انصاف، نگاه کارشناسی و تدبیر دولت جدید این بار استانداری منصف، پرتلاش، دانشمند، عدالت‌پیشه، مدبر، قوی و کاردان و هم اندازه اصفهان بر این استان گمارده می شود ؟؟؟ یا باز هم سهم خواهی و لابی گری مسیر انتخاب مدیران است ؟