یک صفر بزرگ در بودجه 1402
علی‌رغم مطالبات و تجمعات متعدد و جلسات پیدا و پنهانی که سالهاست جزوی از تاریخ و روزمره گی اصفهان شده و فریاد حق‌طلبانه مردم اصفهان را هر ساله و هر روزه در گوش این شهر و کشور و حتی مجامع جهانی نجوا کرده اما تا امروزر همچنان برنده داستان لابی های پنهان در دالان های پیچ در پیچ و جلسات قدرت بوده اند و خبری از بازگشای در گره کوری که بر دستان زاینده رود و آینده این مردم بسته شده نیست و از بد ماجرا این قصه پر غصه در بین کش مکش های اجتماعی و اعتراضات اخیر کمتر و کمتر شنیده شد تا جایی که حتی لایحه بودجه دولت برای سال 1402 مهر تاییدی بر ادامه بی مهری ها با این جریان حیاتی و زندگی چند میلیون اصفهانی ها زد و ردیف بودجه‌ای برای احیای زاینده‌رود و طرح‌های عمرانی و اصلاحی جاری آن اختصاص نیافته و شوربختانه مسئولین و تصمیم‌سازان هیچ وقعی به مطالبه قانونی و درخواستی که در تجمع عظیم سال قبل از مردم اصفهان شنیده شد اهمیتی داده نشده است .
محمدرضا حسنی - اصفهان تاریخ‌ساز و ویترین افتخارات میراثی و تاریخی ایران‌زمین بیش از دو دهه است که در گرداب بی مسئولیتی فرورفته و هر روز بر مصیبت‌هایش افزوده می‌شود. زاینده‌رود ق؛ چون بیماری رو به موت، دراز به دراز در میان این کلان‌شهر تاریخی ناله می‌زند و صدای ترک ها و فرونشت هایش هر روز بیشتر شنیده می شود و هو هوی این رود زندگی ساز در هشتی‌ها و حجره‌های سی و سه پل و خواجو به دالان هایی دود گرفته و ترسناک تبدیل شده و هر روز که می‌گذرد شهر از دود اندودتر و بی نفس تر می شود و باید پرسید با پایتخت فرهنگی ایران چه کردیم که دیگر سالیانی است آن جنبش و شور و هیاهو را ندارد، چرا که رگ ارتزاقش را بریده و خونش را بذل و بخشش کردند.
بند زایندگی زنده رود را بریدند و میان پدرش زرد کوه و مادرش اصفهان جدایی افکندند. سالهاست این رود گران‌سنگ تاریخ‌ساز در حواشی شعر و شعار مسئولین و وعده‌های سرخرمن برای زنده شدن دوباره می‌سوزد.
ده‌ها بار اعتراضات کشاورزان برای حقابه مسلم خود و هزینه‌های سنگین این پایمردی برای اعتلای اصفهان که هر روز از هویت خود دور می‌شود.
حماسه اجتماع بی‌سابقه و تاریخی ده‌ها هزار اصفهانی در سال گذشته هم مسئولین غفلت زده و بی‌تدبیر و مقصرین دیروز و امروز خشکی زاینده‌رود را از خواب غفلت بیدار نکرد. هزاران ساعت جلسه و کارگروه و میلیون‌ها و شاید میلیاردها تومان حق جلسه و مأموریت برای مسئولینی که هیچ کارگشایی ویژه‌ای برای زاینده‌رود نکردند و حتی مصوبات شورای‌عالی آب و دیگر مصوبات استانی و کشوری در قبال احیای زاینده‌رود را هم عملی نکردند.
سال گذشته چادرهای کشاورزان متحصن را برداشتند و توافقنامه‌ای با نمایندگان این قشر صبور و رنج‌دیده امضا کردند؛ ولی حتی به این توافقنامه پایبند نبودند. نه گزارش هفتگی و ماهانه به مردم از پیگیری‌ها داده شد و نه حداقل حقابه چند نوبت کشت در سال برای کشاورزان محقق شد.
امسال نیز با توجیه شرایط نامناسب سد زاینده‌رود و عدم بارندگی هیچ آبی به کشاورزان شرق و غرب اصفهان تعلق نگرفت، آفتاب‌سوختگانی که با دست‌های پینه‌بسته از سال 1379 تاکنون برای استمرار شغلشان و برای ارتزاق خانواده‌شان آن هم از طریق شغلی طاقت‌فرسا همچون کشاورزی در طلب چند دقیقه آب زراعی می‌جنگند و هزینه می‌دهند.
اکنون که برای کشت دوم هم آب طلب می‌کنند آنها را به مطالبه خسارت خشکسالی و عدم کشت حواله و وعده می‌دهند. حالا از اینها دردناک اینکه علی‌رغم وجود چند طرح عمرانی و اصلاحی و مصوبات عالی‌ترین شورای مرتبط با آب و نیاز طرح احیای زنده رود به بودجه برای تحقق مصوبات، خبر می‌رسد که هیچ ردیف بودجه‌ای برای زاینده‌رود در لایحه بودجه سال 1402 اختصاص نیافته است.
عضو شورای شهر اصفهان می‌گوید: دولت‌های مختلف می‌آیند و در انتخابات قول آب به مردم اصفهان می‌دهند، اما در عمل اتفاقی نمی‌افتد، با شنیدن بودجه ۱۴۰۲ و نبود خبری از آب برای کشاورزان و زاینده‌رود متأثر شدم، به‌خصوص وقتی صحبت‌های وزیر نیرو را شنیدم که مغالطه می‌کند و آب را برای صنعت به‌حساب آب اصفهان می‌گذارد.
میرباقری می‌افزاید: صنعتی که جز آلودگی برای شهر ما چیز دیگری نداشته است، این مغالطه‌ها جواب اشک‌های ریخته شده و خون‌دل‌های خورده شده برای زاینده‌رود نیست.
به گزارش نگاه کویر، مردم اصفهان اجتماعی چند ده‌هزارنفری داشته و مطالبه میلیونی دارند، ولی حتی در لایحه بودجه این کشور وقعی به این مطالبه مردمی نمی‌گذارند، گویا اینجا نه قانون حاکم است و نه اراده مردم.
حالا نمی‌خواهیم داستان را باز کنیم که در همین بودجه برای بریزوبپاش کدام نهادهای سیاسی و مؤسسات بدون بازده و صوری ردیف بودجه اختصاصی و سفارش شده داریم؛ ولی به مطالبه مردم شهیدپرورترین شهر کشور اهمیتی داده نمی‌شود. این بی‌مسئولیتی را در دولتی شاهدیم که ابراهیم رئیسی با وعده‌های رنگین در زمان انتخابات به اصفهان آمد؛ ولی چند ماه قبل که دوباره در اصفهان بود، لحن صحبتش تغییر کرده و مشاورش با شعر و شعار مردم را توجیه می‌کرد و به بارش باران حواله می‌داد.
